Wchodzą w życie nowe przepisy karne w zakresie niealimentacji. Obecnie przestępstwo popełnia ten, kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące. Oznacza to, że dużo łatwiej popełnić przestępstwo niealimentacji niż przed nowelizacją. Do tej pory należało uporczywie uchylać się od wykonania ciążącego z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby i przez to narażanie jej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.
Sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Surowsza odpowiedzialność powstaje w przypadku, gdy osoba uprawniona nie ma możności zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych
Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego, organu pomocy społecznej lub organu podejmującego działania wobec dłużnika alimentacyjnego. Jeżeli pokrzywdzonemu przyznano odpowiednie świadczenia rodzinne albo świadczenia pieniężne wypłacane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, ściganie przestępstwa odbywa się z urzędu.
Dla dłużników alimentacyjnych ważna jest informacja, że nie podlega karze sprawca przestępstwa, który nie później niż przed upływem 30 dni od dnia pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego uiścił w całości zaległe alimenty.
